Stoere en angstige momenten
Door: Bente van der Wilt
Blijf op de hoogte en volg Bente
08 November 2011 | Indonesië, Kalimantan
Reizen in West-Kalimantan is echt anders dan in Centraal-Kalimantan. Het is er veel ruiger en bergachtiger. Hier zie je ongefilterd de bedreigingen voor je natuur voorbij komen, afgewisseld – gelukkig – met indrukwekkende lichtpuntjes.
Een van die lichtpuntjes is bijvoorbeeld dat gemeenschappen van illegale houtkappers zijn omgevormd tot natuurbeschermers. Dat zijn prachtige resultaten die alleen maar gerealiseerd kunnen worden dankzij vertrouwen en intensieve samenwerking tussen lokale gemeenschappen, lokale overheid en WWF-collega’s in het veld.
Een Dayak-dorp hoog in de bergen is zo’n voorbeeld. Het is de Iban-stam, met een eigen taal en gewoontes.
Deze stam heeft samen met de overheid en WWF een micro hydropower station gebouwd. Nu zou je zo zeggen, prima actie, goed te doen. Maar bedenk wel dat deze Dayak-community in the middle of nowhere ligt. Om er te komen gaan we per motor de bergen in. Nu ben ik niet echt een held op een motor, maar ja: alles voor het goede doel en het verhaal. Tenslotte is dit verhaal nog niet op film gezet. Dus in samenwerking met het lokale WWF-team gaan we de uitdaging aan. Voor de collega’s is het redelijk dagelijks werk, maar ik zweet peentjes van de zenuwen, hoor. Het is rotsig, glibberig maar vooral is er weinig weg, erg weinig weg; we hobbelen over een klein paadje!
Maar… het is absoluut de moeite waard, want we krijgen een warm welkom van de lokale gemeenschap. Wij willen namelijk alles weten over hun werkzaamheden omtrent het micro hydropower station. De materialen van dit station zijn allemaal te voet of per motor naar boven gebracht. Het hele dorp heeft meegeholpen.
Waanzinnig toch, om het water zo op te vangen dat er voor de hele gemeenschap elektriciteit is! In het verleden verkregen de Dayak hun elektriciteit door het gebruik van diesel. Alleen is diesel is vrij kostbaar en vervuilend. Nu heeft deze community het gebied omarmd; de bossen worden hersteld door herbeplantingsprojecten en zelf zijn ze van illegale houtkappers in natuurbeschermers pur sang veranderd.
Een inkomstenbron voor deze community is ook het werk op hun rubberplantage; kleinschalig, maar zeer effectief. En door het gebruik van deze waterkrachtcentrale kunnen de vrouwen ook ‘s avonds bij kunstlicht werken. Want deze stam maakt de prachtigste doeken op een weefgetouw. Ook een inkomstenbron.
We zijn op bezoek geweest bij een redelijk traditionele Dayak-stam met wat moderne invloeden, zou je kunnen zeggen.
Een van die lichtpuntjes is bijvoorbeeld dat gemeenschappen van illegale houtkappers zijn omgevormd tot natuurbeschermers. Dat zijn prachtige resultaten die alleen maar gerealiseerd kunnen worden dankzij vertrouwen en intensieve samenwerking tussen lokale gemeenschappen, lokale overheid en WWF-collega’s in het veld.
Een Dayak-dorp hoog in de bergen is zo’n voorbeeld. Het is de Iban-stam, met een eigen taal en gewoontes.
Deze stam heeft samen met de overheid en WWF een micro hydropower station gebouwd. Nu zou je zo zeggen, prima actie, goed te doen. Maar bedenk wel dat deze Dayak-community in the middle of nowhere ligt. Om er te komen gaan we per motor de bergen in. Nu ben ik niet echt een held op een motor, maar ja: alles voor het goede doel en het verhaal. Tenslotte is dit verhaal nog niet op film gezet. Dus in samenwerking met het lokale WWF-team gaan we de uitdaging aan. Voor de collega’s is het redelijk dagelijks werk, maar ik zweet peentjes van de zenuwen, hoor. Het is rotsig, glibberig maar vooral is er weinig weg, erg weinig weg; we hobbelen over een klein paadje!
Maar… het is absoluut de moeite waard, want we krijgen een warm welkom van de lokale gemeenschap. Wij willen namelijk alles weten over hun werkzaamheden omtrent het micro hydropower station. De materialen van dit station zijn allemaal te voet of per motor naar boven gebracht. Het hele dorp heeft meegeholpen.
Waanzinnig toch, om het water zo op te vangen dat er voor de hele gemeenschap elektriciteit is! In het verleden verkregen de Dayak hun elektriciteit door het gebruik van diesel. Alleen is diesel is vrij kostbaar en vervuilend. Nu heeft deze community het gebied omarmd; de bossen worden hersteld door herbeplantingsprojecten en zelf zijn ze van illegale houtkappers in natuurbeschermers pur sang veranderd.
Een inkomstenbron voor deze community is ook het werk op hun rubberplantage; kleinschalig, maar zeer effectief. En door het gebruik van deze waterkrachtcentrale kunnen de vrouwen ook ‘s avonds bij kunstlicht werken. Want deze stam maakt de prachtigste doeken op een weefgetouw. Ook een inkomstenbron.
We zijn op bezoek geweest bij een redelijk traditionele Dayak-stam met wat moderne invloeden, zou je kunnen zeggen.
-
08 November 2011 - 22:15
Jan:
Hoi Bente, spreek jij al die -lokale- talen of gaat dat via een tolk? Om alle verhalen op te kunnen tekenen moet je toch begrijpen waar het over gaat. Groet, Jan. -
08 November 2011 - 22:32
Marjan Van Den Dorpe:
Fantastisch toch.. wat een belevenis.. doe je wel voorzichtig.. liefs van ons vanuit een regenachtig Spanje..Tom en Marjan -
09 November 2011 - 14:00
Marlou:
Mooi Bente, een redelijk traditionele Dayak-stam met wat moderne invloeden,...zie inderdaad een hele hippe brommer staan bij de dame met het mooie weefgetouw! Jij van duikpak naar motormeid..je bent een stoer mens. Inmiddels Jacq en Karin gezien? Groeten aan all! -
14 November 2011 - 02:09
Bente Van Der Wilt:
ha jan, ik spreek een beetje de indonesische taal maar er is gelukkig een collega die de dayak taal goed kan verstaan dus het vertalen gaat inderdaad allemaal via een collega in het engels. Het is juist leuk om vanuit m'n huidige kennis weer zoveel te leren van deze lokale mensen.
groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
