De kunst van het vissen

De tijd is omgevlogen. Een maand lang reizen van oerwoud naar de ‘menselijke mierenhoop’ Jakarta en terug. Filmen, werken, overleggen en successen tegenslagen delen met collega’s in het veld, en natuurlijk met Rikus en Sijmen. Intensief, maar inspirerend!

En nu alweer ruim een week thuis en terug op het WNF-kantoor in Zeist. Daar ben ik nu bezig om de reis af te ronden, dat wil zeggen: de kennis, informatie en ervaringen delen met de collega’s die bij dit gebied en de thematiek zijn betrokken, en natuurlijk de uiteindelijke film maken.

Al die beelden en de foto’s die ik nu aan het sorteren ben, roepen allemaal herinneringen en verhalen op die ik nog graag met jullie wil delen! Bijvoorbeeld van Sijmen en Rikus met vissers. We waren in het oerwoud omringd door water, water en nog eens water. De lokale bewoners hebben er hun hele leven op ingericht: water is voor hun van levensbelang. Ze doen er alles in: wassen, varen maar ook vissen – een van de eerste levensbehoefte van de mensen.

Sijmen en Rikus zijn enorm leergierig, ze willen graag alles leren wat ze zien. Dus ook vissen! Nee, niet met een hengel maar met een visnet waarmee de lokale vissers behendig vis vangen – voor hun familie of voor verkoop. Het ziet er zo gemakkelijk uit: staand op een bootje, turend in het water naar vissen, en dan met een vloeiende beweging het net over de vissen heen gooien.

Dat dachten de heren wel te kunnen: “dat doen we wel even”, “welke vissen eten we vanavond?”. Maar dat blijkt toch wel wat overmoedige stoere praat, want al wiebelend op de punt op een bootje een vloeiende beweging maken, blijkt toch wel erggg lastig. Tuurlijk is dat op film vastgelegd, kijk maar op www.internationaalambassadeur.nl.

Nee, we hebben gelachen, maar ook stilgestaan bij de realiteit dat de bewoners dag en nacht aan het vissen zijn voor eten en inkomsten. Dat is echt wat anders dan wij hier, gewoon even naar de supermarkt te lopen en wat we nodig hebben om te kopen. Over tegenstellingen gesproken.