Van illegale houtkap naar bosbeheer

Samenwerking met verschillende teams in Indonesië is echt leuk om te doen en zeer leerzaam op allerlei fronten.
Nu is het weer tijd voor een veldbezoek in West-Kalimantan, een wat ruiger bergachtig gebied op de grens van twee nationale parken: Betun kerihun en Danau Setangau National Park.
Het is een hele toer om in dit afgelegen gebied te komen. En contact via mail en telefoon is bijna niet mogelijk. Best lastig plannen, dus!

Twee collega’s uit Pontianak gaan mee: Jimmy en Ismu. De komende dagen ga ik met deze heren een paar verhalen maken.
Om in dit gebied te komen moeten er allerlei vergunningen geregeld worden met de politie, zodat ze weten dat we er zijn en vooral waar we zijn. Maar we hebben alle stempels binnen weten te hengelen, dus we kunnen op pad gaan.

Onze reis begint al meteen met een achterstand: door een fikse regenbui moeten we de vluchten uitstellen, er is geen zicht. Maar met de nodige
vertraging zijn we dan toch op weg. Na uren rijden komen we bij het dorpje Ukit Ukit (berggebied), waar we een afspraak hebben met de lokale vrouwengroep. Deze dames hebben een groep gevormd om samen sieraden te maken. Deels met moderne kralen maar grotendeels ook van zaden uit het bos!

Deze alternatieve inkomstenbron is ontzettend belangrijk voor ze. In het verleden waren diverse families betrokken bij de illegale houtkap – daarmee verdienden zij hun geld. De houtkap trok echter een grote wissel op het gebied. Gelukkig zagen ook de lokale gemeenschappen in dat het niet goed ging met het gebied. Dat begon met de vervuiling van het drinkwater in hun gebied door de erosie.

Door krachten te bundelen zijn deze gemeenschappen de strijd aangegaan met de illegale houthandelaren. Gevolg: veel persoonlijke bedreigingen en een grimmige sfeer.
Maar dat is inmiddels gelukkig verleden tijd. Tegenwoordig wordt er intensief samengewerkt om het gebied te herstellen. Goed bosbeheer, en een solide, alternatieve inkomstenbron zorgen ervoor dat het gebied wordt veiliggesteld voor de toekomst.