Verschroeide aarde

De ene dag zien we prachtige resultaten. Maar een volgende dag zien we het totale tegenovergestelde... We rijden nu een andere richting uit, niet richting een nationaal park, maar richting een haven waar we uiteindelijk de rivier op gaan. We komen langs enorme kale plekken, maar dan ook echt kaal. Eigenlijk een heel vreemd gebied. Ik had nog nooit zoiets gezien. Het blijkt een uitgeleefd bos te zijn waar in het verleden goud is gewonnen. Alles, alles is weg op een paar sprieten gras na. Dat is kennelijk wat er overblijft wanneer men een intensieve periode goud uit de grond haalt. Geen herbeplantingsplan, geen boomkwekerij te bekennen in de omgeving, het ligt gewoon braak. Leeg. Niets te zien. De komende tijd ga ik antwoord proberen te vinden op de vraag of dit alles nog hersteld wordt...

Een tijdje later rijden we langs een platgebrand stukje bos. Ook afschuwelijk om te zien. Dit stuk bos is buiten het nationaal park. Gelukkig is sinds 2004 ongeveer 570.000 hectare bosgebied uitgeroepen tot nationaal park. Hier leven prachtige dieren zoals de orang-oetans, neusapen, neushoornvogels, en er groeien allerlei mooie planten.
Dit soort gebieden kunnen we met elkaar beschermen en intact houden. Dan realiseer ik me weer hoe belangrijk natuur voor mij is. Steph kon me gelukkig vertellen dat er tussen 2007 en 2011 al ruim 3000 hectare verbrand bos is herbeplant. Daarbij zijn rond het nationaal park ook nog ruim 25.000 waterresistente boompjes geplant. Dit zijn soorten die voedsel leveren voor de orang-oetans of een economische waarde hebben voor de lokale bevolking.

Deze heftige ervaringen kwamen we tegen op weg naar veldstation Punggualas, midden in het oerwoud, van alles en iedereen afgezonderd. Om daar te komen zijn we met boten vanuit de haven de rivier opgevaren en met kleinere bootjes een stroompje af gevaren. En gelukkig… er staat water, want anders hadden we kunnen gaan lopen met onze spullen!

We blijven hier een paar dagen overnachten om het werk van Steph te zien en op zoek te gaan naar orang-oetans. We verblijven in een eenvoudig kampement; waanzinnig, back to basic! Om met een filmteam in zo’n kampement te blijven is echt een uitdaging, maar met de hulp van collega’s en locale mensen gaat het goed. Ik geniet waanzinnig van al die prachtige, onbekende geuren, kleuren en geluiden in deze jungle. We vinden regelmatig sporen van orang-oetans. Ben benieuwd of we ze ook nog in levende lijve gaan zien….!