Lopen op doodkoraal

Alweer een weekje terug in Nederland en nu weer aan het werk in Zeist. Na de reis verzamel ik altijd alle informatie per onderwerp, ruim de andere rommeltjes op, en ga dan weer vol aan de bak. Ondanks dat het vakantie op kantoor is, moet er voor mijn werk best nog veel gebeuren dus ik hoef me niet te vervelen.

Op Bonaire heb ik nog een paar boeken gekocht – lekker nagenieten bij het zien van prachtige foto's, maar ook een boek met de geschiedenis van Bonaire. Het blijkt een prima naslagwerk voor onze documentaire te zijn! Boeken als ‘Document Bonaire’ van Wilna Groenenboom en het prachtige fotoboek ‘Colors of Bonaire’ van Dos en Bertie Winkel zijn heerlijke boeken om bij weg te dromen.
Al pratend met collega’s en vrienden blijken er heel wat mensen geïnteresseerd te zijn in Bonaire; een aantal is al geweest en een aantal heeft dit prachtige eiland in zijn top 5 staan om te bezoeken.

M'n foto's ben ik ook aan het ordenen en daar kwam ik toch nog een paar weetjes tegen voor jullie. Wat me vooral verbaasde op Bonaire is dat je grotendeels over dood koraal loopt. Alleen in het noorden van het eiland – Washington Slagbaai Nationaal Park – is meer vulkanisch gesteente, maar de rest van het eiland is versteend koraal. Vanuit natuurbeschermingsoogpunt wist ik dat koraal heel fragiel is in het water, dat ik dood koraal niet mee mag nemen naar Nederland, omdat elk stukje belangrijk is voor het ecosysteem. En nu loop ik gewoon op dood, versteend koraal! Bijzonder.
Ik heb het opgezocht in een van de boeken en wat blijkt: Bonaire is ongeveer 100 miljoen jaar geleden ontstaan bij de vorming van de Proto Great Arc, een landmassa die het gevolg was van een botsing tussen het Caribisch plateau en de platen Faralla en Altalia. Aangezien een derde van de grond uit vulkanisch gesteente bestaat, kun je Bonaire dus niet echt een vulkanisch eiland noemen. Het grootste gedeelte bestaat uit kalksteen, gevormd in de tijd dat het eiland zich nog gedeeltelijk onder water bevond. Door relatief warm water ontwikkelden zich onder de zeespiegel koraalriffen. De poliepen van het steenkoraal produceerden een steeds dikker wordende laag kalk op de zeebodem.
Vandaar dus: lopen op dood koraal!