Mangroves in de verdrukking

Vandaag staat een bezoek aan de mangroven van Lac op het programma.
Het is weer zo’n dag dat net iets anders is geworden dan ik van te voren had gedacht. Tja een beetje flexibel moet je wel zijn om de verhalen te horen en eigenlijk ook te zien. Eerder deze week was ik er al geweest om het totale plaatje te zien, hoe lang rij ik van Kralendijk er naar toe, wat voor een auto moet ik hebben etc. Ja toen was mn verbazing erg groot over het zeegras waar ik al over heb verteld. Ik heb het gebied nu iets beter bekeken en m’n verbazing was ook groot dat ik aan de ene kant een redelijk vervuild strand zag en aan de andere kant mangrove bossen.
Een deel van het mangrove bos is toegankelijk want het is een rustgebied en broedplek voor diverse vogelsoorten. Net als andere mangroven heeft het gebied een kraamkamerfunctie voor rifvissen en allerlei andere dieren die zich schuil houden onder de wortels van de mangrove. In dit gebied heb je eigenlijk 2 soorten nl de rode en zwarte mangrove.

Lac is een prachtige lagune achter het enige stukje barrier reef dat Bonaire kent. Het is een beroemde surf- en snorkelplek en thuishaven dus van de schildpadden en koningsschelpen. Maar er schuilt nog een waar paradijs aan de randen van die lagune: de mangrovebossen. De mangroves zijn van groot belang voor de prachtige natuur op en rond Bonaire.

De bomen zien er groen uit, maar Chris, die al jaren onderzoek doet naar de waterhuishouding van de mangroves bij Lac, legt uit dat schijn bedriegt: de bomen houden zich in leven, maar produceren op veel plaatsen nog maar nauwelijks bloesem en vruchten.
Chris vertelt dat de mangrove in rap tempo aan het dichtslibben en verzuren is. Door slibaanvoer vanaf land, en doordat het getij vanaf de zeekant niet meer voldoende zand afvoert, krijgen de mangrovebomen niet meer voldoende vers zeewater aangevoerd. Hierdoor wordt het water steeds zouter. En daarmee kunnen de planten en dieren, die normaal de omgeving gezond en zuurstofrijk houden, er niet meer leven. Hierdoor verzuurt het water, zodat zelfs de mangrovebomen het er niet meer volhouden.

Ik kom met Chris zo dicht mogelijk bij de mangroves,het is tenslotte beschermd gebied, dus wel aan de regels houden. Het is een stinkende bende tussen de mangrovewortels en we worden links en rechts onder vuur genomen door luid zoemende en prikkende muggen. Tja, research in het veld gaat niet altijd over rozen…En ik word echt letterlijk lek geprikt. De hele week zijn de muggen zijn al in de buurt, iets te veel. Door de heftige regenval krijgen ze min of meer vrijspel tja. Ik weet leukere dingen.

Gelukkig zijn er plannen om de mangroves te herstellen en beschermen. Volgens Chris zou het al enorm helpen als getij weer vers zeewater naar de mangrove kan transporteren. Soms zijn dingen niet zo ingewikkeld, de natuur kan een heleboel zelf. Maar we moeten als mensen wel de ruimte creëren, zodat de natuur zijn gang kan gaan…!