Leuke Bonaire-weetjes

Alweer twee weken terug van een prachtige filmreis naar Bonaire. Op dit moment leggen we de laatste hand aan de documentaire, best spannend hoor! Daarnaast ben ik een selectie van foto’s aan het maken voor de pers en voor online en natuurlijk voor m’n fotoboek.

Tussen alle drukte zag ik een foto van een van de slavenhuisjes op Bonaire. Je ziet deze slavenhuisjes aan een kant van het eiland, het zijn typische Bonairiaanse huizen, de 'kas di hadrei'.
De slavenhutjes zijn bepaald geen woonhuizen. Ze staan langs de kust bij het Pekelmeer aan de zuidkant van het eiland. Hier wordt al sinds eeuwen zout gewonnen en de Hollanders gebruikten zo'n 500 overheidsslaven voor de zoutoogst. Door de week brachten de slaven de nacht door in deze tweepersoonshuisjes op poppenformaat, maar ze woonden in het dorpje Rincon. Elke maandag maakten de slaven vanuit Rincon de zevenurige wandelmars naar de zoutpannen waar zij overdag zwetend in de zon zout oogstten voor hun meesters.

Aanvankelijk sliepen de slaven in de openlucht of in de armetierige hutjes. In 1850 werden die vervangen door stenen slavenhutjes. Het waren dus geen woonhuizen, want op zaterdag keerden de slaven terug naar Rincon.

Oranje pan

Een rood-oranje piramide. Iets verderop staan aan de kust nog een rode en blauwe piramide. Ze werden in 1837 gebouwd om de kapiteins van de zoutschepen te helpen zich te oriënteren bij het voor anker gaan aan de kust die hier nauwelijks boven zee uitsteekt. De namen van de zoutpannen - blauwe pan, witte pan et cetera - zijn van de bijbehorende piramides afgeleid.

Dergelijke oriëntatiepunten voor de zoutschepen waren bepaald geen luxe. Menig schip strandde op de kust, omdat de kapitein vanuit het oosten varend wel het heuvelachtige noorden van Bonaire kon zien maar nauwelijks het lage zuiden.

Wil je nog meer weten over Bonaire en de natuurbescherming op het eiland, kijk dan maandag 11 oktober om 20.30 uur naar National Geographic!