Harde grens

We hebben een dag om een dorp aan de rand van het National Park te bezoeken. De bewoners werken samen met het UWA (Uganda Wildlife Authority) en WWF aan natuurbescherming. Iedereen vroeg uit de veren om op pad te gaan. Het heeft afgelopen nacht flink geregend, dus wat gebeurt er…. We moeten onderweg naar het dorpje Musheije stoppen, omdat er een vrachtwagen vast is komen te zitten in de blubber op deze gravelroad. We kunnen er niet omheen, en teruggaan is geen optie want we worden verwacht en het filmwerk moet gewoon doorgaan.

Tja, dan kun je blijven wachten en wachten, of je kunt alle tassen pakken en gaan lopen! Want Stephen had ondertussen een collega van UWA gebeld en die zou ons oppikken aan de andere kant van de weg die nog niet vol modder zat. We zaten opgepropt in de auto, zodat iedereen mee kon - zelfs nog een paar dorpsgenoten. En onderweg moesten we nadenken over onze planning, want alle onderwerpen die we wilden filmen moesten nu strak achter elkaar gedraaid worden, anders zouden we vanavond niet meer thuiskomen. Er is namelijk maar 1 weg terug naar ons Gorilla Mis Camp! Enfin, met zeker 1,5 uur vertraging kwamen aan. Een bijzonder dorp aan de rand van het National Park. Alle dorpsgenoten stonden al op ons te wachten.

Een van de grootste uitdagingen in de regio is het bos te beschermen en alle dieren (120 zoogdieren, meer dan 348 vogelsoorten, 220 soort vlinders, daarnaast nog kleinere soorten die naast de berggorilla leven. Bwindi Impentrable Forest National Park is ongeveer 330 km2, maar voor een national park is dat echt niet groot. Vroeger was het gebied veel groter. Nu nu zijn er ‘harde grenzen’, zoals ze dat noemen: een strakke lijn tussen bos en de ontboste landbouwgebieden. Raar en heftig om dit te zien. Toen in 1991 het Bwindi een national park werd, mocht er niet meer gejaagd en gekapt worden. Een enorme verandering voor de lokale gemeenschappen die eigenlijk leefden van het bos. In het begin was er ook een grote strijd maar met de support van UWA en hulp van WWF zijn er allerlei alternatieven ontwikkeld voor de communities rondom het park.

Tania en Lavinia krijgen alles te horen van Stephen over deze alternatieven. Eentje ervan is een theeplantage bij het dorp. Een prachtige plantage om te zien maar het is eigenlijk vooral praktisch gezien belangrijk voor de mensen. Aan de ene kant levert de thee inkomen op voor de mensen, aan de andere kant is het een natuurlijke grens tussen bos en bewoonde wereld, want de dieren houden niet van deze planten. Lavinia en Tania, zien met eigen ogen de heftige ‘harde grens’, tussen bos en landbouwakkers.

Het bos is in kwaliteit en kwantiteit achteruit gegaan in de afgelopen tijd. We moeten er met elkaar voor zorgen dat dat niet nog verder achteruit holt. Voor de research heb ik het natuurlijk allemaal gelezen maar om het werkelijk te zien en te filmen, dat is toch nog net een stuk heftiger! Het oogt echt heel onnatuurlijk en we realiseren ons dat dat bos echt niet kleiner moet worden, want dan is er niet genoeg voor de berggorilla’s en alle andere dieren.